Informacje o produkcie

Książka dokumentuje moją wieloletnią współpracę z prasą harcerską oraz pracę dziennikarską w redakcjach „MotywĂłw”, „DruĹźyny” i „Harcerza Rzeczypospolitej”. Wszystkie reportaĹźe, felietony i inne formy dziennikarskie były publikowane w wymienionych pismach w latach 1970–1991. Dlaczego je przypominam?

Z wielu powodĂłw.

Ĺťywot publikacji prasowych jest niezwykle krĂłtki. Kiedy ukazują się kolejne numery tygodnika czy miesięcznika, wcześniejsze giną w niepamięci. Czas przeobraĹźeń polityczno-społecznych dodatkowo zatarł ślady publikacji. Ĺťadne z wymienionych wyĹźej pism już nie istnieje.

Literatura harcerska ostatnich lat wzbogaciła się o liczne publikacje rĂłżnych komisji historycznych, autorĂłw z ruchĂłw opozycyjnych wobec Związku Harcerstwa Polskiego, takĹźe z Instytutu Pamięci Narodowej i prace naukowe (magisterskie, doktorskie itp.) czy wspomnieniowe byłych naczelnikĂłw ZHP.

Ta książka jest inna, pokazuje harcerstwo przez pryzmat losĂłw indywidualnych bohaterĂłw reportaĹźy, felietonĂłw czy obserwacji dziennikarskiej. Ich treścią najczęściej są patologie harcerskiej słuĹźby i życia organizacji...

Publikowane w książce teksty dotyczą bardzo intensywnego okresu mojego życia, w ktĂłrym praca dziennikarska była nierozerwalnie związana z aktywną służbą instruktorską. Zakończenie obu nastąpiło z chwilą likwidacji Harcerskiej Oficyny Wydawniczej w Krakowie przez władze Związku (jej właściciela) na przełomie 1991 i 1992 r. WĂłwczas, podobnie jak niektĂłrzy z opisywanych przeze mnie bohaterĂłw, znalazłem się w trudnej sytuacji życiowej z wypowiedzeniem umowy o pracę w kieszeni i bez szans na podjęcie zatrudnienia, bez żadnej pomocy i nadziei na przyszłość.

W rzeczywistości naszego działania na taką ewentualność trzeba być przygotowanym.

Zresztą kto choć raz uczestniczył w jakimś ruchu sam wie, ile mu to sprawiło satysfakcji i w ile go to wciągnęło kłopotĂłw…



Wojciech Śliwerski